Rewolucja technologiczna przeciętnemu zjadaczowi chleba kojarzy się z nowymi modelami smartfonów, wszechobecnym Internetem czy portalami społecznościowymi. Ale wiele interesujących rzeczy dzieje się również gdzieś za kulisami sceny IT.
Centra danych nie budzą zainteresowania wśród szerszej publiczności, co nikogo nie powinno dziwić. Trudno o bardziej monotonny i nudny widok aniżeli długie rzędy metalowych, bliźniaczo podobnych do siebie skrzynek. Niemniej to właśnie zmiany zachodzące w centrach danych w znacznym stopniu decydują o dostępności zasobów. We współczesnym świecie wszystko musi być dostępne od ręki, niezależnie od tego czy użytkownik chce zamieścić film na You Tube, sprawdzić cenę notebooka bądź wykonać przelew online. Wszak w Internecie liczy się każda minuta. W tym stwierdzeniu nie ma cienia przesady. Amazon w ciągu 60 sekund zarabia 83 tysiące dolarów na sprzedaży online, zaś właściciele produktów Apple w tym samym czasie pobierają 48 tysięcy aplikacji. Podobne statystyki można mnożyć w nieskończoność. Chyba nikt nie ma wątpliwości, że dostępność danych ma pierwszorzędne znaczenie. Firma Veeam, partner merytoryczny naszego bloga, wykreował nawet nowy segmentu rynku – dostępność na potrzeby nowoczesnego centrum danych (Availability for the Modern Center). O ile o dostępności wspominaliśmy na naszym blogu już wiele razy, o tyle o nowoczesnymi centrach danych nieco zapomnieliśmy. Najwyższy czas nadrobić straty.
Jak wygląda nowoczesne centrum danych?
Centra danych budowane na początku naszego wieku cechowały się rozproszoną infrastrukturą. Podstawowe elementy infrastruktury (serwery, pamięci masowe, sprzęt sieciowy) funkcjonowały odrębnie, tworząc tzw. silosy. Wprawdzie silosy zdają egzamin w gospodarstwach wiejskich, ale ich przyszłość w centrach danych rysuje się w czarnych barwach.
Nadchodzi era rozwiązań konwergentnych, a nawet hiperkonwergentnych. Klient otrzymuje zintegrowany system łączący wszystkie elementy infrastruktury w jednym zestawie. Czym różnią się nowe koncepcje? Komponent wchodzący w skład infrastruktury konwergentnej może być od niej odłączony i pracować samodzielnie zgodnie z przeznaczeniem. W przypadku infrastruktury hiperkonwergentnej nie ma takiej opcji. Poza tym w rozwiązaniach konwergentnych pamięć masowa łączy się bezpośrednio z fizycznym serwerem. Natomiast w systemach hiperkonwergentnych funkcja kontrolera pamięci masowej działa jako usługa i występuje w każdym węźle należącym do klastra.
Mogłoby się wydawać, że wszystkie centra danych idą w kierunku konsolidacji infrastruktury i oprogramowania. Ale wielkie koncerny – Amazon, Facebook, Google hołdują koncepcji architektury hiperskalowalnej, w której zasoby obliczeniowe i pamięci masowe są rozdzielone. Wszystko po to, aby uzyskać optymalną skalowalność. Tego typu środowiska przetwarzają petabajty danych, na ich potrzeby pracują dziesiątki tysięcy serwerów i obsługują ograniczoną ilość aplikacji używanych nawet przez miliony użytkowników.
Nowoczesne centrum danych, więcej niż dostępność
Czy zapewnienie najwyższej dostępności jest jedyną przyczyną, dla której organizacje uruchamiają nowoczesne centra danych? Niezupełnie. Centra bazujące na innowacyjnych koncepcjach pozwalają zmniejszyć koszty operacyjne, poprawić bezpieczeństwo i dostarczyć bardziej efektywne usługi. Niemniej trzeba pamiętać, że zawsze gdzieś na końcu stoją klienci lub pracownicy, oczekujący ciągłego i szybkiego dostępu do aplikacji i danych
QUIZ
Hiperskalowalny czy hiperkonewergentny?
Za każde 250 osób zatrudnionych w organizacji, dolicz 1 punkt
Za każde 100 wirtualnych maszyn pracujących w centrum danych, dolicz 2 punkty
Za każde 100 aplikacji pracujących w korporacji obsługiwanych przez dział IT, dolicz 2 punkty
Za każde 100 TB danych przechowywanych danych dolicz 1 punkt.
Rezultaty
0-20 – Pozostań przy tradycyjnych pamięciach masowych
21-60 – Pomyśl o wdrożeniu infrastruktury konwergentnej
61 i więcej – Hiperskalowalny system jest optymalnym rozwiązaniem dla organizacji
