Wygląda na to, że czwarty co do wielkości producent oprogramowania na świecie znów zainteresował się wirtualizacją. Po przejęciu na początku 2007 roku firmy Altiris i długim okresie ciszy pojawiły się pierwsze sygnały, że Symantec zaczął aktywnie rozwijać rozwiązanie do wirtualizacji aplikacji.
Wraz z Altirisem Symantec przejął oprogramowanie Software Virtualization Solution (SVS). Przez ponad rok wprowadził w nim niewielkie modyfikacje i zmienił nazwę na Symantec Virtualization Solution. Teraz firma zapowiada wprowadzenie następcy tego produktu pod nową nazwą – Symantec Workspace Virtualization. Zmiany mają być na tyle istotne, że firma mocno przeskoczyła z numeracją z wersji 2.1 na 6.1. Nowy produkt jest już w fazie beta.
Symantec Workspace Virtualization to rozwiązanie umożliwiające uruchamianie aplikacji w odizolowanym środowisku. Aplikacja jest uruchamiana w tzw. warstwie, w ramach której ma dostęp do zwirtualizowanych kluczy rejestru oraz wybranych obszarów dysku twardego. Warstwy mają kilka interesujących właściwości, m.in. można je włączać i wyłączać (wtedy aplikacja jest niedostępna) lub przenosić między komputerami raz zainstalowaną aplikację (z reguły przygotowuje się specjalne warstwy, które później są przesyłane do komputerów użytkowników).
Nowe funkcje
Dependent Layers (warstwy zależne) – działanie niektórych aplikacji zależy od innych programów, np. środowiska Java. SWV 6.1 umożliwia skonfigurowanie zależności między warstwami (wybrana warstwa jest ustawiana jako zależna od innej). Jeśli działająca aplikacja będzie potrzebowała funkcjonalności zaszytej w innej warstwie, SWV automatycznie aktywuje tę warstwę, jeśli ta jest akurat wyłączona. W konsoli administracyjnej SWV pojawi się nowy komponent, dostępny po przejściu do File/ Edit layer, gdzie będzie zakładka Edit dependenci służąca do konfiguracji zależności między warstwami.
Application Isolation (izolacja aplikacji) – pozwala administratorowi na zwiększenie poziomu izolacji wybranej aplikacji poprzez zablokowanie jej możliwości komunikacji z innymi aplikacjami czy systemem operacyjnym. SWV daje dostęp jedynie do niezbędnych, zwirtualizowanych zasobów, co pozwala zredukować konflikty między aplikacjami. W wersji 6.1 aplikacje są izolowane w taki sposób, że użytkownik może używać różnych wersji tej samej aplikacji w zależności od potrzeb. Jednocześnie administrator może kontrolować poziom izolacji.
Multi User (wielu użytkowników) – SWV 6.1 obsługuje wielu użytkowników na jednym komputerze, co przydaje się w dwóch przypadkach. W pierwszym użytkownik chce wirtualizować aplikacje w środowisku serwera terminali lub środowisku Citriksa. W drugim przypadku aplikacje są wirtualizowane na komputerze, z którego korzysta kilka osób. Wirtualizowane aplikacje mogą być konfigurowane indywidualnie dla każdego użytkownika.
Layer Patching (aktualizowanie warstw) – SWV 6.1 umożliwia aktualizowanie warstw. Użytkownik może dodawać i aktualizować warstwy metodą przyrostową, bez usuwania czy zastępowania oryginalnej warstwy. W przypadku aplikacji przygotowanych do działania w warstwach pozwala to na instalowanie aktualizacji bez potrzeby ponownego przygotowywania całej aplikacji. SWV 6.1 wprowadza pliki w formacie VPA (Virtual Patch Archive), które administrator może wykorzystywać do szybkiego rozsyłania aktualizacji do zwirtualizowanych aplikacji.
