LTO-7 – taśma wciąż na służbie

Taśmy magnetyczne to jedna z najstarszych form pamięci masowej. Wciąż jednak trzyma się mocna, a najnowsza generacja LTO-7 toruje jej drogę na kolejne lata.

Najpopularniejszym formatem taśm magnetycznych jest LTO (Linear Tape-Open). W 2015 r. stojące za nim konsorcjum udostępniło specyfikację LTO-7 opisującą budowę napędów taśmowych oraz taśm magnetycznych. Najważniejsze zmiany dotyczą pojemności i szybkości transferu danych. Maksymalna skompresowana pojemności jednego kartridża wynosi 15 TB. Dla porównaniu, w poprzedniej wersji LTO-6 było to 6,25 TB. Specyfikacja zakłada kompresję ze współczynnikiem 2,5:1. Szybkości transmisji skompresowanych danych wzrosła z 400 Mbit/s (LTO-6) do 750 Mbit/s. To oznacza, że w ciągu godziny pojedynczy napęd LTO-7 może zapisać aż 2,7 TB danych. Zwiększenie pojemności i szybkości transmisji było możliwe dzięki wprowadzeniu kilku rozwiązań technologicznych, jak poprawienie właściwości magnetycznych oraz podwojenie liczby głowic odczytu/zapisu. Zwiększenie liczby głowic umożliwiło proporcjonalne zwiększenie liczby kanałów do transmisji danych. Wzrost pojemności o 2,4 razy i szybkości transmisji o 87% umożliwiają skrócenie okien backupowych o 35% oraz ograniczają ilość miejsca zajmowane przez napędy i taśmy o 65%.

Nowa generacji LTO-7 oferuje też technologie znane z poprzednich wersji, jak partycjonowanie dające większą kontrolę nad plikami, system plików LTFS ułatwiający zarządzanie dostępne przestrzenią na dane, sprzętowe szyfrowanie czy technologię WORM (Write-once, Read-many). Napędy zgodne ze specyfikacją LTO-7 mogą odczytywać dane z kartridży LTO-7, LTO-6 i LTO-5 oraz zapisywać na kartridżach LTO-7 i LTO-6.

Finalne parametry LTO-7 (15 TB pojemności i 750 Mbit/s transferu) są nieco niższe, niż prognozowano jeszcze rok przed udostępnieniem standardu. Według planów jeszcze z sierpnia 2014 r. pojemność miała wynosić 16 TB, a szybkość transmisji 788 Mbit/s.

Kolejne generacje LTO Ultrium będę oferować, według obecnych założeń, następujące pojemności i szybkości transferu danych:

• LTO-8: pojemność do 32 TB pojemności, szybkość transferu 1 180 Mbit/s
• LTO-9: pojemność do 62,5 TB, szybkość transferu 1 770 Mbit/s
• LTO-10: pojemność do 120 TB, szybkość transferu 2 750 Mbit/s

Wady i zalety backupu na taśmach magnetycznych
Backup na taśmach magnetycznych wciąż jest popularny. W badanie przeprowadzonym przez redakcję ITfocus na przełomie październik i listopada 2016 r. prawie 50% ankietowych firm i instytucja zadeklarowało przechowywanie kopii zapasowych na tych nośnikach. Zalety taśmy to duża pojemność oraz niskie koszt. Jest to najtańszy rodzaj nośnika, jeśli porównuje koszt 1 gigabajta pojemności. Jeśli nawet do taśm doliczy się koszt ich przechowywania w zewnętrznej lokalizacji, nadal będą tańsze. Są bezkonkurencyjne pod względem zużycia energii – po zapełnieniu taśmę można przez wiele lat przechowywać w magazynie.

Taśmy mają też poważne wady i ograniczenia, które sprawiają, że w backupie stopniowo ustępują miejsce dyskom twardym. Dotarcie to danych zajmuje znacznie więcej czasu niż w przypadku HDD. Mimo wprowadzenia LTFS (Linear Tape File System), który sprawia, że taśma zaczyna zachowywać się podobnie jak dysk twardy, ten czas nie uległ wystarczającej poprawie. Dzięki LTFS nie trzeba przeszukiwać całej taśmy w poszukiwania potrzebnych danych, lecz od razu jest ona przewijana do właściwego miejsca. Długi czas dotarcia do danych wydłuża czas odzyskiwania. Taśmy przechowuje się nierzadko poza lokalizacją centrum danych, co jeszcze bardziej wydłuża ten proces.

Poza tym trwałość tych nośników w dużym stopniu zależy od dbałości o nie. Taśmy powinny być przechowywane w czystym środowisku, aby zapobiec osiadaniu kurzu i innych zanieczyszczeń powodujących błędy podczas odczytu danych. Trzeba też pamiętać, że taśmy wymagają opisywania oraz testowania.