IEC 30134: ratunek dla efektywności energetycznej centrum danych

0

Czy wprowadzenie kolejnego standardu uczyni z PUE (Power Usage Effectiveness) prawdziwie użyteczny wskaźnik efektywności energetycznej w centrach danych, czy też nadużywanie PUE do celów marketingowych zaszkodziło jego reputacji w sposób nieodwracalny? Janne Paananen, Dyrektor ds. Technologii, Large Systems Group, z firmy Eaton, rzuca światło na ten problem.

Wskaźnik efektywności zużycia energii (PUE) został opracowany i wdrożony w 2006 roku przez konsorcjum Green Grid w celu zapewnienia łatwego i zrozumiałego sposobu pomiaru efektywności energetycznej centrów przetwarzania danych. Celem było, aby PUE stanowił punkt wyjścia do zwiększania efektywności energetycznej, ponieważ pozwoliło by to na szybkie i łatwe określenie skuteczności ulepszeń.

W rzeczywistości PUE osiągnął ten cel bardzo skutecznie, a od czasu jego wprowadzenia znacznie poprawiła się standardowa efektywność energetyczna nowych centrów przetwarzania danych.

PUE jest w istocie prostym wskaźnikiem całkowitej energii wykorzystywanej przez centrum przetwarzania danych w porównaniu do energii wykorzystywanej przez jego funkcje informatyczne. Ta przystępność sprawia, że PUE jest bardzo popularnym wskaźnikiem. Nie jest on jednak doskonały, a jego słabości zbyt często pozwalały na przekłamania, mające na celu wspieranie zbyt entuzjastycznych zapewnień marketingowych. Takie działania osłabiły zaufanie do PUE, który jest obecnie uważany przez wielu ekspertów z branży IT za zdyskredytowany i niewiarygodny.

Ta sytuacja jest niefortunna, ponieważ nie ma wątpliwości, że PUE jest niezwykle użytecznym narzędziem. Nadużycia wskaźnika PUE były możliwe, ponieważ do tej pory nie zostały zdefiniowane procedury jego pomiaru i obliczania. Taki stan rzeczy pozwolił firmom na określenie PUE w optymalnych warunkach, często nazywanych projektowanym PUE, a nie w warunkach, które odzwierciedlają normalną pracę danego centrum przetwarzania danych.

Na szczęście ma zostać wprowadzony nowy standard IEC 30134-2. Został on opracowany specjalnie po to, aby uczynić PUE bardziej wiarygodnym wskaźnikiem, określając dokładnie, w jaki sposób musi być mierzony i jakie informacje muszą towarzyszyć pomiarom.

Niniejsza norma wyjaśnia w szczególności, że jeśli wartość jest opisywana po prostu jako PUE, musi ona zostać oparta na pomiarach wykonanych przez cały rok, eliminując tym samym efekty sezonowe. Dopuszczalne jest określanie wartości PUE w krótszym okresie czasu, ale wyniki muszą być opisane jako wartości iPUE (przejściowe PUE). Są one głównie przeznaczone do porównywania efektywności energetycznej nowego centrum przetwarzania danych z wartością projektową bez konieczności oczekiwania na dane z całego roku oraz do zapewnienia stosunkowo szybkiego wskazania skuteczności środków podjętych w celu poprawy efektywności energetycznej w istniejącym centrum przetwarzania danych.

Standard IEC 30134-2 wprowadza także istotne uściślenie, definiując trzy kategorie PUE. Kategoria 1 (PUE1) dostarcza podstawowy poziom rozdzielczości danych o wydajności energetycznej, Kategoria 2 (PUE2) dostarcza średni poziom rozdzielczości, a Kategoria 3 (PUE3) dostarcza zaawansowany poziom rozdzielczości.

Dla wszystkich kategorii, pomiar energii jest wykonywany na przyłączu zasilającym, dostarczającym energię do urządzeń elektrycznych i mechanicznych w centrum przetwarzania danych. Jednak obciążenie IT jest mierzone w różnych lokalizacjach w zależności od kategorii.

Najważniejszym praktycznym skutkiem systemu kategorii jest to, że wyższe kategorie zapewniają stopniowo dokładniejsze pomiary zużycia energii, ponieważ pomiary są wykonane w bliskości z urządzeniami, które zużywają tę energię.

Dostawcy i operatorzy centrów przetwarzania danych nie mają pełnego wyboru co do używanej kategorii PUE. Im niższa jest podana wartość PUE, tym wyższa musi być kategoria PUE: centra przetwarzania danych zaprojektowane pod kątem optymalnej efektywności infrastruktury i najniższego PUE muszą mieć również dokładniejsze pomiary w celu udowodnienia swoich parametrów.

Norma wymaga również, aby publicznie zgłaszanym wartościom PUE towarzyszyły informacje, które muszą między innymi obejmować kategorię pomiaru, datę zakończenia pomiarów, dokładność pomiarów, wielkość instalacji i szczegóły zewnętrznych warunków środowiskowych, takich jak minimalna, maksymalna i średnia temperatura. Oprócz definiowania wartości PUE standard dostarcza również wskazówek, jak powinny być stosowane te wartości. Ostrzega on w szczególności przed bezpośrednimi liczbowymi porównaniami między centrami przetwarzania danych.

Wydaje się pewne, że wdrożony standard IEC 30134-2 przywróci renomę PUE jako godnego zaufania wskaźnika, ale będzie on skuteczny tylko wtedy, gdy specjaliści IT będą mieli świadomość nieodłącznych ograniczeń koncepcji PUE.

Na przykład ukierunkowanie na najniższy wskaźnik PUE nie zawsze jest dobrym pomysłem, ponieważ może to doprowadzić do nadmiernego optymalizowania jednego konkretnego aspektu działania centrum przetwarzania danych bez uwzględnienia pełnego obrazu. Jest to rzeczywiście niezwykle powszechna sytuacja, która często wynika z „braku pełnego obrazu” i słabej komunikacji między zespołami odpowiedzialnymi za różne części projektu.

Trzeba też zdawać sobie sprawę z faktu, że pomimo swojej użyteczności, PUE nie jest nieomylnym wskaźnikiem efektywności energetycznej, nawet jeśli pomiary i obliczenia są przeprowadzane bezbłędnie. W rzeczywistości niektóre środki zwiększające całkowitą efektywność energetyczną mogą sprawić, że wynik wskaźnika PUE się pogorszy. Na przykład zespół IT danego centrum przetwarzania danych może skonsolidować serwery i zoptymalizować wydajność systemu informatycznego, co doprowadzi do znacznych oszczędności wykorzystywanej energii, przy jednoczesnym zwiększeniu wartości PUE, jednego z kluczowych wskaźników efektywności (KPI).

Pewne centrum przetwarzania danych zainstalowało system pompy cieplnej tak, aby ciepło z pomieszczeń serwerowni mogło posłużyć do ogrzania lokalnych zabudowań. Dzięki rozsądnym działaniom ogólna efektywność energetyczna pracy uległa znacznej poprawie, ponieważ odpadowe ciepło nie było już marnowane. Jednakże wskaźnik PUE po instalacji pomp cieplnych znacznie się obniżył, z powodu zapotrzebowania na dodatkową energię do zasilania pomp.

Te dwa proste przykłady jasno wykazują, że centrum przetwarzania danych i jego efektywność energetyczna powinny być postrzegane jako całościowy system w celu zrozumienia pełnych konsekwencji, jakie może wywołać jakiekolwiek działanie dla ich kształtu. Głównym celem powinna być poprawa ogólnej efektywności energetycznej i utrzymanie wysokiego poziomu efektywności energetycznej w różnych warunkach obciążeniowych, nie tylko w optymalnych warunkach projektowych.

Czy można zrobić więcej, aby zwiększyć skuteczność i niezawodność PUE? Niewątpliwie tak, jednak przychodzi moment, w którym koszty i problem ciągłego zwiększania stopnia skomplikowania zaburzają cel posiadania prostego narzędzia, które jest stosunkowo łatwe do zmierzenia i zrozumienia.

Sugerowano na przykład, że egzekwowanie rozporządzeń, prawdopodobnie obejmujących niezależne audyty, sprawi, że PUE będzie bardziej wiarygodnym wskaźnikiem. W zasadzie jest to uzasadniona sugestia, jednak rodzi ona pytanie, kto zleci przeprowadzenie tych audytów oraz kto pokryje ich koszty.

Wskaźnik PUE zawsze będzie pociągającą miarą, ponieważ ludzka natura szuka drogi do upraszczania złożonych problemów, takich jak ocena wydajności energetycznej centrum przetwarzania danych. Jest to zatem dobra wiadomość dla świata informatyki, że IEC 30134-2 prawdopodobnie przywróci dobrą reputację wskaźnika PUE. Niemniej jednak, jak to było wspomniane w niniejszym artykule, należy pamiętać o ograniczeniach tej nieocenionej miary. W szczególności, aby uzyskać naprawdę wiarygodny pomiar efektywności energetycznej w centrach przetwarzania danych, należy brać pod uwagę całkowity obraz pracy, a nie polegać tylko na pojedynczym wskaźniku, niezależnie od tego, jak kusząca może być taka wizja.

PODZIEL SIĘ

BRAK KOMENTARZY

ZOSTAW ODPOWIEDŹ