Nowy parapodatek od sprzedaży sprzętu elektronicznego

0

Od redakcji: Polskie Towarzystwo Informatyczne przekazało pod koniec stycznia 2009 r. na ręce posła Janusza Palikota z Komisji Nadzwyczajnej Przyjazne Państwo swoją opinię na temat art. 23a ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, wprowadzonego do ustawy w listopadzie 2008 r. (poprawka nr 17).

Zgodnie z tym artykułem podmiot wprowadzający na rynek sprzęt jest obowiązany prowadzić publiczne kampanie edukacyjne oraz jest zobowiązany do wpłacania na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej co najmniej 0,1% swoich przychodów z tytułu wprowadzenia sprzętu (przepis ten nie jest pomysłem rządu – został dodany w Senacie za zgodą ministra Środowiska).

Według PTI ten nowy podatek, wprowadzony w okresie rozwijającego się kryzysu gospodarczego, wraz z tzw. limitami zbiórki istotnie podnosi ceny sprzętu komputerowego. PTI zwraca również uwagę m.in., że:

  • Dyrektywa UE o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (WEEE) nie przewiduje tworzenia tego rodzaju funduszy – państwo polskie jest zatem narażone na karę za ograniczanie swobody działalności gospodarczej.
  • Zapis preferuje organizacje odzysku, prowadząc do monopolizacji rynku przez tylko niektóre firmy recyklingowe (te, które współpracują z organizacjami odzysku).

Rozmowa z Wiesławem Paluszyńskim, wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Informatycznego, współtwórcą Inspekcji Ochrony Środowiska i Systemu Informatycznego dla potrzeb Ochrony Środowiska w Polsce

Czy przekazanie na ręce posła Janusza Palikota z komisji Przyjazne Państwo opinii PTI na temat art. 23a ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym wywarło jakiś skutek?

– Niestety, trudno jeszcze ocenić skutek naszego wystąpienia do komisji Przyjazne Państwo. Zdecydowaliśmy się zabrać głos w tej sprawie głównie ze względu na sposób, w jaki nałożono na podmioty zajmujące się dystrybucją sprzętu informatycznego obowiązki o charakterze parapodatkowym. To kolejny przypadek, gdzie nie analizuje się konsekwencji decyzji i w efekcie zamiast rozwiązywać rzeczywisty problem, utrudnia się korzystanie z nowoczesnych technologii poprzez podnoszenie bariery cenowej.

Efekty takich decyzji dotkną przede wszystkim konsumentów, a nie wprowadzą zdrowych mechanizmów ekonomicznych sprzyjających ochronie środowiska.

Jaki może być scenariusz wydarzeń na najbliższe lata, jeśli ustawa pozostanie w obecnej wersji, bez żadnych poprawek?

– Ustawa do pewnego momentu była kompromisem pomiędzy rzeczywistymi możliwościami a postulowanym stanem. Po „majstrowaniu” przy niej zawiera zapisy, które nie będą możliwe do realizacji, bądź przyniosą efekty odwrotne do oczekiwanych. Trzeba dobrze rozumieć stosowanie prawa w ochronie środowiska. Nie ma w tej dziedzinie nic gorszego niż prawo „życzeniowe”.

Mieliśmy wielokrotnie do czynienia z takimi przepisami i efekt był zawsze taki sam, czyli go nie było! Jest granica obciążeń finansowych, które firmy mogą ponosić bez przenoszenia wysokich kosztów na konsumenta, od pewnego jednak momentu nie mają wyjścia.

Za mało poświęca się uwagi tworzeniu powszechnych warunków do przyjaznej zbiórki szkodzących środowisku odpadów, a za wiele próbom stosowania wyłącznie mechanizmów o charakterze fiskalnym. Tworzenie mechanizmów ekonomicznych jest zbyt często sprowadzane do wprowadzenia mechanizmów o charakterze parapodatkowym. Od tego niestety nie przybywa punktów odbioru odpadów.

Typowym problemem jest odbiór makulatury. Pomimo wspaniałych firm zajmujących się odzyskiem i prostym systemem przetwórstwa segregacja odpadów nic nie daje, bo nie jestem w stanie nikomu oddać posegregowanej makulatury. Pojemników nie ma, punktów odbioru również. Ostatnio obserwuję pogarszanie się sytuacji i np. w okolicach Warszawy ilość pojemników na makulaturę systematycznie spada.

Oby sprzęt elektroniczny nie skończył tak samo. Producenci zapłacą, pojawią się filmiki o potrzebie zbiórki, tylko nie będzie gdzie prosto i szybko oddać zbędnego sprzętu. Ale twórcy ustawy będą zadowoleni z dobrze spełnionego obowiązku legislacyjnego.

Rozmawiała Elżbieta Jaworska

BRAK KOMENTARZY

ZOSTAW ODPOWIEDŹ