Dzieli adres IP na dwie części: pierwsza identyfikuje podsieć, a druga umożliwia identyfikację urządzenia znajdującego się w tej podsieci. Maska podsieci jest zapisywana w postaci adresu IPv4, np. 255.255.0.0 (klasa B adresów IP). Pierwsza część maski podsieci, określana jako prefiks routingu, to ciąg jedynek. Odpowiadające im bity w adresie IP zostają zinterpretowane jako bity adresu podsieci. Pozostała część adresu identyfikuje komputer. Podsieć jest znana wyłącznie lokalnie i dla całej reszty Internetu adres jest interpretowany jako standardowy.
